SGK’nın Büyük Zaferi: Emekliye Nanik, Kasaya Şenlik!

Hani bazen bir başarı hikayesi duyarsınız da, “Helal olsun, nasıl başardılar?” dersiniz ya… İşte SGK’nın gelirinin giderini %99,7 oranında karşıladığı haberi tam öyle bir masal. Son 23 yılın zirvesiymiş! Alkışlar, konfetiler… Bir an kendinizi bir başarı öyküsünün içinde sanıyorsunuz. Ta ki perdeyi aralayıp sahneye bakana kadar: Meğer bu zafer, emeklinin sırtına basılarak kazanılmış bir altın madalya! Evet, SGK yönetimi oturmuş, düşünmüş: “Biz bu kasayı nasıl doldururuz, bu oranı nasıl uçururuz?” Sonra bir ampul yanmış: “Primleri toplayalım, devletin transferlerini kısalım, ama en önemlisi, emekliye üç kuruşu çok görüp maaşları eritelim!” Bravo, dahiyane! Matematik basit: Kasaya giren artarken, emekliye çıkan azalıyor. Sonuç? %99,7! Bakın, %100 bile değil, o kadar mütevazılar ki, tam başarıyı bile istememişler, “Biraz da emekliye acıyormuş gibi yapalım” demişler herhalde. Şimdi gelelim işin ciddi kısmına, çünkü ironiden gerçeğe geçiş vakti. Bu oran, evet, SGK’nın mali dengesinde bir iyileşme olduğunu gösteriyor. Prim tahsilatı artmış, çalışan sayısı çoğalmış, belki kayıt dışı istihdamla mücadelede iki adım ileri gidilmiş. Ama madalyonun öteki yüzü karanlık: Emekli maaşları enflasyonun gerisinde kalmış, reel alım gücü erimiş, milyonlarca insan market kasiyerine “Bunu geri bırakayım” derken utancından yere bakar hale gelmiş. SGK’nın giderlerini kısmasının en kolay yolu, emekliye verilen payı budamak olmuş. Sağlık harcamaları mı? Onu da sıkı denetimle kontrol altına almışlar. Devletin bütçeden SGK’ya aktardığı payın GSYH’ye oranı düşmüş, yani “Kendi yağınla kavrul” demişler. Kavrulmuş da… Ama bu kavrulma, emeklinin mutfağında değil, SGK’nın bilançosunda gerçekleşmiş. %99,7’lik oran bir başarı mı? Teknik olarak evet, mali disiplin açısından aferin alabilirler. Ama bu başarı kimin sırtından geldi? Emekliye “Hakkın bu kadar” deyip, geçim derdiyle baş başa bırakılanların sırtından. Prim gelirleri artarken, maaşlar yerinde sayıyorsa, bu zafer değil, olsa olsa bir yanılsama. Kasası dolu bir SGK görmek istiyoruz elbette, ama bu, emeklinin sefaletine göz yumularak değil, adil bir düzenle olmalı. Yoksa bu %99,7, sadece bir rakam olarak kalır; ne emeklinin karnını doyurur, ne de vicdanları rahatlatır. Gerçek zafer, bilanço tablolarında değil, insanların yüzünde tebessüm yaratmaktır. SGK’ya sorum şu: Bu oranla övünürken, aynaya bakabiliyor musunuz?