16 Mart 2024 - Cumartesi
Us'umun Mahyaları
Kız kardeşim ve oğlum ile çıkıyorum Küçükköy'deki evden, sen orayı hatırlamazsın (dedim kuzenime rüyamı aktarırken.)
Yazar - Emir Baskın
Okuma Süresi: 3 dk.
Emir Baskın
emirbaskin@gmail.com -
Yukarı sokaktaki şimdiki evin eski gecekondu haline doğru yaklaşırken, sokağa üç bina kala bir iki dükkan açık ve izbe halde sahur karşılamışlar. Az paramız var, dükkanlar virane olmuş, yenebilecek bir şey bulmak namümkün. Sahur vakti insan yok sokakta ve izbelik karanlıkta gizlenmeyecek kadar cesur, şeytan gibi her yerde.
Bizim ve sizin eski evin kapısına kadar geliyoruz, oğlum ve kardeşim ile, bazı anlarda da ikisinin de aynı kişi olduğu görseli ile sevgili kuzenim. Tam demir kapının önünde duruyorum, annenin gölgesi namaz kılıyor, anlıyorum secdeye düşen başının dirseklerine gelince yavaşlamasından.
Hızla tıklayıp açar açmaz camının kapısını, bir lokma ekmek istiyorum.
Ki ezan okunmadan sahur yapayım (sahurda yemek yemediğim de aklımda o anda) ama istiyorum iki lokma yine de.
Ekmek vereceğine bir dünya laf ediyor yengem, "Aramıyorsun sormuyorsun" diye .
Ben de anlatmaya çalışıyorum, büyüklerin küçüklerle ilgilenmesi gerektiğini, ancak sevginin böyle aramızda besleneceğini.
Sonra bi bakıyorum içerdeyim. Biz taşınmamışız eve, henüz duvar araya örülmemiş. Ayrılıklar başlamamış ailelerimizin Berlin ruhları arasında.
Oda'da yatıyorum, oğlum salonda, erkek kardeşim geliyor ve ona bir bilgi veriyorum .
Çok önemli bir bilgi ama asla hatırlamıyorum ne dediğimi .
Kardeşim çok mutlu oluyor ve bizim yataklarımızı salona taşıyıp, beraber oğlumla uyumamızı dile getiriyor. Böylece o evdeki kötülükten korunabilirmişiz .
Benim o evdeki kötülüğüm dedem idi.
Sadece bana ait bir kötülük idi o.
Başka bir odada onun varlığını duyumsuyorum ama iletişime geçemiyor bizimle. O an tek düşündüğüm kardeşime verdiğim önemli bilginin kardeşimi çok mutlu etmesi ve diyorum ki "Bir gün erkek kardeşim de iyi insan olacak'. Öyle merhametle örtüp üzerimizi gülümsüyor ki bize, belki en son küçük bir çocukken o'nu bu kadar iyi ve merhametli hatırlıyorum.
Aklımın bir yanında çöreklenmiş "Ben bu sahuru yapmalı mıyım?" fikri. Gerçekten o bi lokma ekmeğin anlamı var mı ki? Boğazımdan aşağı inemedi, bir yudum suyu bulamadım.
Aç kalmak için, sahurda yemeğe ihtiyacımız varsa neden oruç ile açın halinden anlamaya çalışırız ki?
Aç olanın doyum saatleri oruç gibi önceden belirlense idi aç, aç olur muydu?
Garip bir gece ve karanlık idi ki ben rüyalarımın çoğunu gündüz saatinin tasviri ile görürüm.
Rüyalar herkese anlatılmıyor sevgili kuzen, gündüz niyetine ben sana anlattım, gelinim sen anla misali.
Herkesin Ramazan'ı Hayra vesile olsun.
Yorumlar (0)
Tüm Yazıları
