Biz İnsan Mıyız? Yani Hâlâ Öyle Miyiz? Belki de Hiç Olmadık...

İnsanımıza ve kendime kızıyorum bu konu için. Ama bir adım geri atıp baktığımda akıllı olan ve kendi bilincinin farkında olanlara sinirlenmek daha mantıklı olur diyorum. Ne eğitim seviyesi ne de ekonomik statü hiçbiri yeterli değil akıllı olmak için. Hassas noktalarımızdan, en kıymetli mabetlerimizden her zaman tam on ikiden vurulmayı, manipülasyona maruz kalmayı başarıyoruz. Bu yüzden artık düşünen ve aklı olan insan bulmak çok zor. Biraz düşünebilsek her sorunu düzeltmişiz, yaşam kalitemizi yükseltmişiz gibi şimdide en yakın dostlarımızı yok etmek için tüm imkânları seferber ettiğimizi algılarız. İslam inanışında peygamberimizin bir kediye gösterdiği hassasiyeti, rahatsız olmasın diye ordusunun yönünü değiştiren ahlâkını öyle derin unutmuşuz ki... Evrim açısından da bakalım konuya. Biz sadece eşyayı kullanmasını öğrenmiş canlılarız. Köpeklerden, kedilerden veya karnını doyurmaya çalışan herhangi bir varlıktan daha mı önemliyiz? Neden hep en vahşi ve olumsuz yönleriyle çözüyoruz bütün olayları? Biz sadece sevgi ve yemek isteyen bir varlıktan, kötülük bilmeyen, insanların kuyusunu kazmayan canlılardan daha mı insanız. Sahi biz kimiz? Ya da ne? Doğa ölsün, hayvanlar, çiçekler ölsün bize ne? Banka hesabımız hareketli, bol sıfırlı olduktan sonra kim takar başkasının yaşamını. Gönül rahatlığıyla kulaklarımızı tıkayabiliriz artık köpeklerin sessiz çığlıklarına...