ARAFTA BİR BAYRAM

Günler öncesinden ailenin tamamında gözlemlenen tatlı telaşın adıdır Bayram. Büyük bir temizlik operasyonu başlatan anneler, buna isyan etse de mecbur katılmak zorunda olan kızlar ve tabi asılacak perdelerin evin uzun ya da kısası fark etmez erkeklere bırakılması yazısız ama kesinlikle uygulanan bir anne kuralıdır. Sonunda tüm bu koşturmanın, odaları saran o beyaz sabun kokusuna değeceğini bilir tüm ev halkı. Ama yine de anneyi söyletmeden hiçbir iş kendiliğinden yapılmaz ailede. O işler bittiğinde, herkes vazifesini gönüllü gönülsüz yaptığında, tam bitti dersin ki mutfaktan gelen su böreğinin kokusudur aslında Bayram. Pelerini yoktur ama süper görünmez güçleri vardır evin annesinin. Bitmeyen enerjisi ile koşturan kahraman annenin mutfaktan çıkardığı nefis kokular hangi parfüm şişesinde saklanır acaba dediğinizi duyar gibiyim. Kim hayır diyebilir ki çörek otlu peynirli poğaçaya ya da ağızda dağılan mis gibi un kurabiyesi tabağına. En çok da kaynar şerbeti yeni dökülmüş çıtır baklavaya... 

Sabah erken kalkıp da bir masa etrafında tüm ailenle birlikte yaptığın kahvaltının adıdır Bayram. Ve o sıcak çayın, kardeşinin üzerindeki yeni kıyafetin, hatta sonrasında sevgi ve saygıyla öptüğün o elin, şeker toplamaya gelen tanımadığın çocukların adıdır işte Bayram. Nerede ah o eski bayramlar diyen babalarımızın, nenelerimizin anılarıdır aslında anlattığım bu bayram.  

Barış abinin şarkısı tadında bayram mı kaldı? Şimdilerde evlerden mis kokular gelmiyor pek sık. Anlamıyoruz ki bu ne biçim bayram? Masadaki kardeşlerimizin üzerinde daha önce defalarca gördüğümüz bir kıyafet. Üzülmesin diye annesi tarafından tertemiz yıkanmış, ütülenmiş ama yeni değil işte. Biraz uzaktaki yakın akraba gelememiş mesela. Evin babası yorgun ama neşe içinde evin annesine yardım ettiğinden değil, para kazanmak için verdiği iş mücadelesinden hatta bayram günü bile mesaisi varmış. Anne gergin, çocukların yüzünde aynı soru işareti. Neden kahvaltı iki üç çeşit ucuz şarküteri ürününden bir tık daha öte değil? Baklava peki? Kapıyı çalan çocukların neden eli boş kaldı? Kapıyı açan evin annesi mahcup bir gülümseme ile o çocukların yüzlerine kapıyı neden kapadı mesela? Yani azizim demem o ki, alım gücün kadar neşe veren günün adıdır Bayram. Parası olana pabucun her rengini dolaba dizdirir. Olmayana eskileri boyatır giydirir. 7 bin TL açlık, 25 bin TL yoksulluk sınırı arasında 11 bin TL maaşla ay sonunu istediği gibi gönlünce kahvaltılık alırsa getiremeyeceğini bilmektir Bayram. Cebinde parası yoksa üzülür diyerek, bayram harçlığı veremeye alışmış babadan oda oda kaçmak mıdır Bayram?